AMOR E DOZURA É VIVIR
Pontevedra, ao 20 de xuño de 2009
AMOR EN SAN XOÁN
Como explicarche o senso interno,
Dete amor enteiro que me ateiga,
Xa non sinto un absurdo medo,
Que quebrántame o paz interna,
Acedo, sen piedade nen omisión,
Ao fondo interno do teu lindo sorriso.
Non penas, de favor,
Sorrisos acesos dabondo quixer,
Non quero ser paxaro ferido
Dunha guerra inútil.
Verte a ti, enteira como eres,
Ver a fronte constande de ledicia,
Que comimigo compartes,
Significa para min, o feito de vivir contento.
As veces, cando durmes, fondamente,
Mírote atento e devagar,
Escoito o teu respirar fondo,
E non soño que estou de ti afastado.
Amar canto ti me digas,
Fuxir da dor dura e dos queixumes,
E crear o noso mundo placenteiro.
Amar, día a día, cun senso fondo
Interior de resucitar o tempo perdido,
Ou aquel soño incumplido.
Síntome ledo coa mirada fixa
Na beleza que non asfisia e enamora.
A vida carece de sentido,
Se non queres amar, de vagar,
Como estímulo vital a beleza interior.
Non ten senso a linguaxe inadecuada,
Hai palabras acabadas,
Que algúen, inútilmente,
Fai uso delas.
Ama a beleza enteira,
Ama ao ser amado,
Ama a vida enteira,
Ama os intres delicados,
As postas dun sol vermello e forte,
A Natureza está viva,
E cando a lúa saia,e as estrelillas cintileantes,
Sexan as súas compañeiras nouturnas
Observa a beleza do mar prateado
Que reflexa
A fermosa lúa de verán.
Ama, sempre, para seres amado,
Todo será máis doado,
Espantamos os sinistros verbais
E os queixumes lentos,
Das árbores escuras.
Dame máis vida,
Dame o xeito de vivir con xeito,
Dame senso a miña existencia.
En cada lugar senlleiro,
Hai un gran espazo para amar.
Queimamos a paixón correspondente,
Damos senso ao vivir enteiro,
E non perdemos o tempo para deixarnos de amar.
O amor ten unha dimensión fonda,
Que me fae achegarme aos demáis,
No que o sacrificio é recompensado
Co verbo amar.
Todo ten o correcto senso,
Senso para o amor,
Para esquencer calquera tipo
De doenza social como o odio o xenreira.
Vivo na paz miña interior,
Por eso son home feliz,
Que afronta o perigo
Coa valentía correspondente.
Que ben me sinto a túa beiriña
Trasparente o meu espírtu,
Porque nada teño que agacharte.
Son a fogueira acesa
Bela e fermosa con lapas azúis e amarelas,
Meu amor son a fogueira viva,
Son o lume en movemento,
A noite está fermosa
E a túa rente todo afáiseme máis cálido.
A ti achégome docemente,
Que bonita é estar a túa rentiña.
Mira a lúa chea nesta Noite Fermosa.
A paisaxe pinta diversas cacharelas,
A xente canta e bebe viño,
San Xoan a Noite noitiña,
A Noite de San Xoan,
Comeza o verán querido,
Deséxovos a todos e todas vós,
Moita felicidade intensa,
Que déan sentido o verbo amar,
Por sempre.
Miguel Dubois.
No hay comentarios:
Publicar un comentario